Ropień i jego leczenie – poznaj najważniejsze informacje i metody leczenia

Czym są ropnie?

Najczęstszą przyczyną ropnia są bakterie gronkowca lub paciorkowca. Na początku organizm zwalcza je sam – tak właśnie powstaje ukrwiony obrzęk z galaretowatą, ropną zawartością (jest to wynik działania rozpadu komórek immunologicznych w ognisku zapalnym bakterii). Przy ropniu charakterystyczne jest też to, że nie ma wyraźnie zaznaczonej granicy między infekcją a zdrową tkanką. Niebezpieczne są zwłaszcza te postaci, które usytuowane są głęboko – pod wpływem pęknięcia mogą wylać swą zawartość do innych tkanek, infekując je.

Ropień mózgu, ropień skóry – najważniejsze rodzaje i objawy

Ropień może się pojawić zarówno w tkankach miękkich, jak i w kościach, a objawy i szkody zależne są od miejsca usytuowania. Rzadko wchłaniane są samoistnie, za to mogą się powiększać i uciskać na inne tkanki. Występowaniu towarzyszy ogólne złe samopoczucie, czasem gorączka, dreszcze lub zapalenie węzłów chłonnych. Najpowszechniejsze są ropnie skórne i podskórne. Inne powstają np. w przyzębiu, mózgu, migdałkach czy odbycie. Objawami ropnia mózgu są: częste bóle głowy, nudności i wymioty, problemy ze wzrokiem oraz ogólna dezorientacja. Przyczynić mogą się do niego przewlekłe infekcje dróg oddechowych, zapalenie zatok lub ucha środkowego, urazy głowy, wady serca i krążeniowo-naczyniowe, a nawet nieleczona próchnica. Ropień odbytu może być usytuowany płytko bądź w głębszych warstwach narządu. Jest bardzo bolesny i zwykle powoduje problemy podczas siadania, kaszlu czy oddawania kału. Ogólnie dotyka osoby z problemami jelitowymi.

Ropień okołomigdałkowy leczenie – poznaj metody leczenia

Leczenia ropnia uzależnione jest od miejsca jego powstania, z czym mogą wiązać się różne komplikacje. Zabieg polega na otwarciu (nacięciu) miejsca zapalnego, usunięciu źródła zakażenia i ropnej zawartości oraz na terapii przeciwbólowej i przeciwzapalnej (w tym na zaaplikowaniu antybiotyku). Interwencjom chirurgicznym towarzyszą dodatkowe badania. Jeśli ropnie są duże i głębokie, czasowo zakłada się specjalny dren, aby ropa mogła wypłynąć. Przy ropniu zęba zwykle należy przeprowadzić leczenie kanałowe i antybiotykoterapię. Ropień odbytu wymaga regularnej higieny osobistej i unikania zaparć (a więc zmiany diety). Pomagają też tzw. „nasiadówki” – ważne w leczeniu domowym. Przy czyszczeniu ropnia okołomigdałkowego stosuje się drenaż, czasem też trzeba usunąć migdałki, na których zbierają się bakterie. Bardzo ważna jest późniejsza higiena jamy ustnej.
 

Dominika Nowak