Przedstawiamy przyczyny, objawy i metody leczenia kamicy nerkowej

Przyczyny kamicy nerkowej – lepiej wiedzieć i zapobiegać niż leczyć

Kamica nerkowa to pospolita choroba, która może występować rodzinnie. Nie jest jednak dziedziczona genetycznie. Występuje jedynie predyspozycja do kamicy nerkowej w obrębie rodziny. Częściej dotyka mężczyzn, ale kobiety również na nią chorują. U części osób pojawia się tylko raz w życiu, u niektórych następuje nawrót w wieku późniejszym. Pierwszy raz pojawia się między 20. a 40. rokiem życia. Powstanie kamieni związane jest z:

• nieprawidłowym rozpuszczaniem się w moczu związków chemicznych,
• niewłaściwie ściekającym moczem z jednej lub obu nerek,
• inną chorobą,
• przebytą operacją jelita cienkiego,
• przyjmowaniem zbyt dużej ilości witaminy D i C lub preparatów z wapniem.

Czym objawiają się kamienie w nerkach?

Do najczęstszych objawów wskazujących na kamicę nerkową zaliczamy:

• ból w okolicy lędźwiowej, który promieniuje w dół – od pęcherza do zewnętrznej części uda,
• wzdęcia,
• nudności, 
• wymioty,
• częstą potrzebę oddawania moczu,
• pieczenie podczas oddawania moczu,
• uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza.  

Profilaktyka i leczenie kamicy nerkowej

Typ leczenia zależy od diagnozy i decyzji lekarza. Może on zalecić badanie krwi i moczu, badanie USG lub wykonanie zdjęcia radiologicznego. Czasem wystarcza zażywanie środków farmakologicznych, ale aby usunąć większe kamienie, konieczna jest operacja. Popularna jest też tzw. litotrypsja (usuwanie kamieni za pomocą urządzenia wytwarzającego fale wstrząsowe). Samemu można zażywać środki rozkurczowe i przeciwbólowe, choć one nie powstrzymają choroby (to tylko chwilowe rozwiązanie). Inną metodą na uśmierzenie bólu jest rozgrzanie okolic lędźwi za pomocą poduszki elektrycznej lub termoforu. Konieczna jest także odpowiednia dieta oraz picie dużej ilości płynów.

W każdym przypadku pojawienia się wyżej wymienionych objawów należy się zwrócić do lekarza, zwłaszcza że kamienie mogą narastać. Profilaktyka to regularne picie płynów, ograniczenie spożycia mięsa i soli, nieprzyjmowanie na własną rękę preparatów z wapniem i witaminą D. Lekarz może zalecić również inne ograniczenia.