Co to jest łuszczyca? Jak walczyć z łuszczycą? Czy istnieje dobra dieta na łuszczycę?

Co to jest łuszczyca?

Łuszczyca to choroba autoimmunologiczna o nieznanej etiologii. Najczęściej pojawia się między 10. a 40. rokiem życia, choć zdarzają się również zachorowania u osób starszych. Wówczas może być związana ze stosowaniem beta-blokerów (leczenie chorób serca) lub preparatów opartych na licie (depresja). Uściślając, łuszczycę można podzielić na dwa typy. Typ I rozpoczyna się zwykle w młodym wieku, przed 40 rokiem życia (85% przypadków łuszczycy) i większym stopniu związany jest z predyspozycją genetyczną. Typ II zaczyna się zwykle między 50 a 70 rokiem życia.

Łuszczycy sprzyjają stany zapalne w zatokach, migdałkach i zębach, a do pierwszego wysiewu często dochodzi po infekcjach bakteryjnych i wirusowych, takich jak angina, ospa czy grypa.

Objawy łuszczycy

Głównym objawem choroby jest obecność łuszczących się wykwitów: owalnych bądź okrągłych, czerwonobrunatnych lub zaróżowionych grudek o wyraźnie zaznaczonych brzegach. Pokryte są one nawarstwiającą się łuską, która powstaje w wyniku rogowacenia ognisk chorobowych, powodująca również świąd. Komórki chorej skóry dojrzewają szybciej, uniemożliwiając złuszczenie się tym starszym. Istnieje również objaw stawowo-ścięgnisty – mówimy wtedy o łuszczycy stawowej. Odmianie tej towarzyszy stan zapalny stawów.

Łuszczyca – przyczyny, leczenie

Teorii na temat przyczyn łuszczycy jest wiele, żadna jednak nie znalazła jednoznacznego potwierdzenia. Najbardziej prawdopodobne wydaje się autoimmunologiczne podłoże choroby – organizm atakuje własne tkanki i niszczy je. Do czynników wywołujących łuszczycę zaliczamy również:

• infekcje,
• urazy,
• stres,
• leki i wiele innych.

Leczenie łuszczycy jest bezterminowe, zależy od nasilenia choroby. Może trwać całe życie z przerwami, gdy łuszczyca jest w fazie bezobjawowej, a polega na zahamowaniu nadmiernej proliferacji komórek skóry oraz usunięciu łusek. Do najczęściej przeprowadzanych terapii należą:

• leczenie zewnętrzne: farmakoterapia zewnętrzna (np. maści: salicylowa i mocznikowa) oraz leczenie redukujące (retinoidy, kortykosteroidy). Jeśli te zawiodą, należy zastosować immunosupresję. Istotna jest również dieta, np. unikanie produktów mlecznych i przetworów;
• leczenie ogólnoustrojowe: polega na podawaniu leków doustnych (takich jak psoraleny);
• fototerapia: naświetlanie ciała promieniami nadfioletowymi UVA;
• leczenie biologiczne: polega na leczeniu za pomocą przeciwciał wiążących substancje, które odpowiadają za powstawanie zmian łuszczycowych.