Rodzaje blizn

W większości sytuacji nie mamy zazwyczaj wpływu na choroby czy wydarzenia skutkujące powstaniem blizn. Tak się dzieje w przypadku blizn pooperacyjnych, pourazowych czy pooparzeniowych. Osobną kategorią są te powstałe wskutek chorobowych zmian skórnych np. po ospie czy potrądzikowe. Widoczne ślady na skórze pozostawiają też terapie laserowe czy zabiegi usuwania tatuażu oraz miejsca po piercingu.

Do najpoważniejszych i sprawiających największe problemy wizualne należą blizny przerostowe i keloidy. O ile bowiem blizny zwykłe zazwyczaj znikają całkowicie lub pozostają tylko lekko widoczne, blizny przerostowe i keloidy są często bardzo widoczne i szpecące. Blizny te mogą rozszerzać się poza miejsce zranienia, są mało elastyczne i zgrubiałe.

Zabliźnić ranę

Uszkodzona skóra w procesie gojenia pokrywa się blizną, której trwałość i wygląd zależy od przyczyn i miejsca powstania rany. Zawsze jednak struktura zabliźniona jest inna niż skóra zdrowa, bez uszkodzeń. Nawet normalny, niezakłócony np. czynnikami zewnętrznymi, infekcjami czy zakażeniem proces gojenia się rany wymaga czasu.

W pierwszym okresie skóra w miejscu powstającej blizny staje się czerwona, później na etapie powstawania tzw. blizny dojrzałej jest jaśniejsza, czasami lśniąca i mniej elastyczna, a przez to wyróżniająca się na tle skóry zdrowej.

Niekiedy podczas gojenia dochodzi do niekorzystnych zmian – powstają tzw. keloidy i blizny przerostowe. Są wynikiem wielu czynników m.in. przyczyn, rodzaju i wielkości rany, ale także niewłaściwego procesu leczenia i pielęgnacji. Ich eliminacja jest skomplikowana, długotrwała i wymaga łączenia różnych technik, niekiedy też inwazyjnych. Wtedy najlepsze wyniki daje leczenie kompleksowe, łączenie zabiegów chirurgicznych czy krioterapii z kortykosteroidami podawanymi miejscowo. Stosuje się też zabiegi z zakresu fizykoterapii (laseroterapię, ultradźwięki, elektroterapię), a także kompresjoterapię gdyż kontrolowany ucisk również zapobiega rozrostowi blizn. Niestety, nigdy nie przywróci się skórze w 100 proc. wyglądu sprzed epizodu powodującego bliznę.

Wspomóc naturalne procesy

Podczas gojenia często występują uczucie napięcia i świądu. Ta naturalna reakcja komórek skórnych bywa niekiedy bardzo uciążliwa. Trzeba jednak zwracać uwagę by poprzez odruchowe potarcie czy zadrapanie nie doprowadzić do uszkodzenia gojących się tkanek. Dlatego w leczeniu blizn niezwykle istotne jest zachowanie elastyczności skóry. Uzyskać to możemy stosując preparaty bogate w składniki zapewniające właściwe nawodnienie warstwy rogowej naskórka. Pomocne w tym są tzw. suche emolienty, które nie powodują efektu tłuszczenia, czyli tworzenia lepkiej, tłustej warstwy na powierzchni skóry. Zamiast tego tworzą na jej powierzchni warstwę okluzyjną (film), ograniczający ucieczkę wody z naskórka. Skóra dzięki temu staje się bardziej miękka i gładka.

Bezpieczna aplikacja

Określenie użyte w opisach produktów, by stosować je jak najszybciej, odnoszą się do zagojonej rany. Ten warunek jest niezwykle ważny, gdyż aplikacja preparatu do rany niezagojonej może spowodować reakcje zapalne. Pamiętajmy też, że wszystkie medykamenty zawierają składniki chemiczne, które mogą wchodzić w wzajemne reakcje.

Dlatego, gdy na chore miejsce stosujemy inne środki zewnętrzne o charakterystyce medycznej (np. zawierające antybiotyki czy sterydy), nie powinniśmy samodzielnie aplikować nowych substancji. Nie należy samemu łączyć żadnych specyfików i najbezpieczniej jest skonsultować takie pomysły ze specjalistą. Pamiętajmy też, że stosowanie wielu preparatów wyklucza ekspozycje na słońce i wysoką temperaturę (sauna, gorąca kąpiel). Dlatego także, warto zapoznać się ze wskazaniami zawartymi w ulotkach dołączonych do produktów.

Potrzebny czas

Terapie wspomagające niwelowanie blizn nie przynoszą skutków natychmiastowych. Zazwyczaj trwają minimum 2 miesiące i dłużej, a aplikacja medykamentu powinna odbywać się kilka razy dziennie – najlepiej sprawdzić to na ulotce dołączonej do preparatu lub skonsultować to z dermatologiem lub farmaceutą.

Autor: Beata Nowak