Fizjoterapia w przypadku kręczu szyi

Rodzaje kręczu szyi

Kręcze szyi dzielimy na dwie główne grupy:

a) wrodzone

• wrodzone mięśniowe – powstają zwykle w wyniku bliznowacenia mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, leczymy je zwykle rehabilitacją. Jeżeli leczenie jest nieskuteczne, wdrażamy leczenie chirurgiczne.
• wrodzone kostne – spowodowane zwykle wadami anatomicznymi kręgosłupa szyjnego. Leczymy operacyjnie.
• ułożeniowe – wynikają z nieprawidłowego ułożenia płodu w łonie matki. Leczymy przez ćwiczenia rehabilitacyjne.

b) nabyte

• spastyczne - powodowane chorobami neurologicznymi. Leczenie zależy od choroby podstawowej, np. leki rozluźniające mięśnie poprzecznie prążkowane.
• reumatyczne – powodowane chorobami reumatycznymi i zmianami reumatycznymi w obrębie kręgosłupa i tkanek miękkich. To kręcz zwykle łagodny, leczony za pomocą niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Następstwa kręczu szyi

Poza bolesnością szyjnego odcinka kręgosłupa, a także dyskomfortem związanym ze stałym nachyleniem głowy, nieleczony kręcz może prowadzić do dalszych powikłań. Należą do nich nie tylko zniekształcenie szyi, ale także twarzy czy zgryzu. Rehabilitacja w przypadku kręczu u dzieci dzieli się na trzy etapy, związane bezpośrednio z rozwojem i wiekiem chorego:

• u noworodków ćwiczenia prowadzi się w pozycji leżącej,
• powyżej 3. miesiąca w małej pionizacji,
• a u dzieci nieco starszych w pełnej.

W najtrudniejszych przypadkach kręcz leczy się operacyjnie.

Rehabilitacja

Leczenie kręczu szyi może być zachowawcze i opierać się na ćwiczeniach czynnych oraz biernych, polegających na rozciąganiu skróconego mięśnia. Dzieci należy też odpowiednio układać. Poza fizjoterapią, w terapii schorzenia pomagają także masaże, ciepłe okłady, specjalne szyny lub aparaty usztywniające szyję, a nawet fizykoterapia (naświetlanie, laseroterapia). Zdarza się, że lekarz zaleca stosowanie leków zwiotczających lub toksyny botulinowej, a także terapię przeciwbólową.