Łuszczyca a zapalenie stawów – poznaj przyczyny, objawy oraz jak wygląda leczenie łuszczycowego zapalenia stawów

Przyczyny łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów

Wśród przyczyn ŁZS i łuszczycy na pierwszym miejscu stawia się współdziałanie:

• predyspozycji genetycznej, 
• zaburzenia układu immunologicznego.

Nie bez znaczenia pozostają też czynniki środowiskowe, takie jak stres czy problemy osobiste.

U chorych na łuszczycę i łuszczycowe zapalenie stawów występuje wzmożona odpowiedź immunologiczna. Prawidłowo powinna ona chronić organizm przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, np. zakażeniami. U osób chorych dochodzi do patologicznych reakcji przeciwko własnym antygenom i tkankom budującym skórę i stawy. W niektórych przypadkach może dojść do zajęcia innych narządów i układów, takich jak zastawki serca czy naczyniówka oka. Łuszczycowe zapalenie stawów dotyczy równie często kobiet i mężczyzn (choć może mieć odmienne lokalizacje w zależności od płci) i ujawnia się najczęściej między 20. a 50. rokiem życia.

Łuszczycowe zapalenie stawów - objawy

Do objawów ŁZS należy zapalenie jednego lub większej ilości stawów ze współwystępującymi: bólem, obrzękiem, zwiększonym uciepleniem. Typowe dla ŁZS jest zapalenie palców z zajęciem drobnych stawów międzypaliczkowych i ścięgien. Zaczerwieniony, obrzęknięty palec określany jest w ŁZS jako palec kiełbaskowaty. Zmianom i dolegliwościom w obrębie stawów zazwyczaj towarzyszą typowe łuszczycowe wykwity skórne o różnym nasileniu i lokalizacji. U około 80% osób z ŁZS współistnieją zmiany paznokci – tak zwany objaw naparstka, czyli zagłębienia w płytce paznokciowej, oddzielanie się lub nadmierne rogowacenie płytki. U mężczyzn 3 razy częściej spotyka się postać choroby z zajęciem stawów kręgosłupa. Przy dużej aktywności choroby mogą pojawić się objawy ogólne, takie jak uczucie rozbicia i gorączka.

Jak diagnozować i z czym różnicować objawy ŁZS?

Podczas badania lekarz (zazwyczaj dermatolog lub reumatolog) zwraca w pierwszej kolejności uwagę na typowe, aktualnie występujące skórne i paznokciowe objawy łuszczycy. Jeżeli w chwili badania nie ma zmian na skórze, bierze się pod uwagę występowanie ich w przeszłości lub dodatni wywiad rodzinny. Ważnym elementem rozpoznawczym ŁZS jest zapalenie stawów palców, czyli wspomniane już palce kiełbaskowate. Dodatkowo lekarz zleca badania obrazowe, które mają potwierdzić rozpoznanie łuszczycowego zapalenia stawów. W tym celu wykonuje się np. radiogram ręki, który ma za zadanie wykazać obecność nadżerek kostnych i przebudowy kości w pobliżu zajętych stawów. Wśród innych badań pomocniczych można wymienić: badanie laboratoryjne (może wykazać aktywny stan zapalny toczący się w organizmie), badanie czynnika reumatoidalnego (który jest nieobecny w ŁZS, co odróżnia tę jednostkę od reumatoidalnego zapalenia stawów), USG, rezonans magnetyczny, badanie płynu stawowego.

Łuszczycowe zapalenie stawów – leczenie

Łuszczycowe zapalenie stawów jest chorobą nawrotową, a jego przebieg charakteryzuje się okresami zaostrzeń i remisji. Co istotne, nasilenie zmian skórnych nie odzwierciedla intensywności procesu zapalnego toczącego się w stawach. W razie podejrzenia współistnienia łuszczycy z ŁZS, istotna jest konsultacja reumatologa. Rodzaj zastosowanego leczenia ŁZS zależy od ciężkości objawów zapalenia stawów. W postaciach o łagodnym przebiegu stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne lub dostawowe iniekcje z glikokortykosteroidów. W postaciach umiarkowanych bądź ciężkich, konieczne jest zastosowanie leków biologicznych (etanercept, infliksymab) lub tak zwanych leków modyfikujących przebieg choroby, oddziałujących na patologiczne procesy immunologiczne będące przyczyną stanu zapalnego w stawach (m.in. metotreksat, sulfasalazyna). Celem leczenia łuszczycowego zapalenia stawów jest osiągnięcie stanu remisji i zapobiegnięcie niepełnosprawności chorego. Niestety nie zawsze udaje się go zrealizować, dlatego na każdym etapie leczenia ważna jest rehabilitacja, zaopatrzenie ortopedyczne i wsparcie psychiczne chorego.

Ewa Woźniak