Jak rozpoznać hipstera?

Hipsterskie poglądy

Hipster jest swojego rodzaju buntownikiem. Choć młodym hipsterom nie zależy wcale na wywołaniu rewolucji, niczym dzieciom-kwiatom w latach 70. XX wieku, nie chcą tworzyć żadnej społeczności ani ruchu, to jednak sprzeciwiają się temu, w czym zanurzony jest współczesny świat. Nie podoba im się konsumpcjonizm, uleganie modom, a przede wszystkim wyścig szczurów – bieg ku karierze i pieniądzom. Hipster nie chce podążać głównym nurtem, nie chce być częścią globalnej wioski – nosić tych samych ubrań, co klienci ogólnoświatowych sieciówek, oglądać mainstreamowych filmów. Chce być za to kimś innym niż wszyscy – ogląda europejskie filmy w kinach studyjnych, wyszukuje ubrań w szafie babci, wie, gdzie w mieście są niezależne galerie artystyczne. Mimo swojej krytyczności względem mainstreamu, nie narzuca innym swojego zdania, podąża swoją ścieżką i dba o to, by było widać, że jest inny.

Hipsterski styl ubierania

Na pewno nie zobaczymy hipstera w najnowszej, reklamowanej kolekcji ze sklepu sieciowego. Nie skusi się też na ubrania projektantów mody. Jego styl jest lekko zblazowany, a dla niektórych może być nieco szokujący – właśnie przez swoją (pozorną!) niedbałość. Nie podkreśla płci – dokładnie w to samo ubierze się młoda kobieta i młody mężczyzna. Na nogach ma wygodne trampki albo mokasyny z szafy babci, włosy w nieładzie, w przypadku mężczyzn niedbały zarost, a na głowie ręcznie robioną, wełnianą czapkę. Ogólne wrażenie ma być artystyczne, dobrze jeśli jest lekko archaiczne – niemodne już starocie od cioci, oprawki okularów rodem z lat 60. czy 80., a do tego koniecznie stara kolarzówka albo holenderska damka – uzupełnią oryginalny look i zapewnią wolność poruszania się poza tłumem.

Monika Simińska