Czy łatwo rozpoznać objawy przełyku Baretta?

Co to jest przełyk Barretta?

Żeby zrozumieć, czym jest przełyk Barretta, należy wiedzieć, że fizjologicznie zbudowany przełyk wyścielony jest nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, a żołądek nabłonkiem walcowatym. Niekiedy jednak dochodzi do tak zwanej metaplazji. Pojęcie to oznacza, że nabłonek w dolnej części przełyku ulega zmianie na nabłonek walcowaty (taki jak w żołądku). Właśnie ten stan, spowodowany metaplazją, nazywamy przełykiem Barretta. Ta groźna choroba, gdy nieleczona, może doprowadzić nawet do powstania nowotworu przełyku! Ten groźny nowotwór może występować jako rak płaskonabłonkowy (środkowa i górna część przełyku) albo rak o budowie gruczołowej (dolna część przełyku).

Jakie są przyczyny metaplazji?

Metaplazja jelitowa może wystąpić z wielu powodów. Przyczyny to w większości niezdrowy tryb życia i zła dieta. Głównym czynnikiem ryzyka jest długoletnia, nieleczona choroba refluksowa przełyku. Kwaśna treść przedostaje się z żołądka do przełyku i powoduje powstawanie zmian. Inne czynniki ryzyka to: wiek powyżej 50. roku życia, otyłość, przepuklina rozworu przełykowego czy płeć męska.

Jakie są objawy przełyku Barretta?

Choroba sama w sobie zwykle nie powoduje występowania żadnych objawów, poza tymi, które wywołuje refluks przełykowy. Dlatego właśnie osoby, które od dłuższego czasu cierpią z powodu zgagi i pieczenia za mostkiem, zamiast stosować popularne leczenie ziołami, powinny udać się do lekarza, by wykonać gastroskopię. Badanie to pomoże zdiagnozować przyczynę dolegliwości. Ponadto w trakcie badania jednoznacznie można określić, czy w wyniku ciągłego drażnienia ścian przełyku kwaśną treścią żołądkową doszło do powstania przełyku Barretta.

Powikłania i leczenie przełyku Barretta

Nieleczony przełyk Barretta może doprowadzić do powstania groźnych dla życia i zdrowia powikłań. Są to np. zwężenie przełyku, krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego czy nawet nowotwór przełyku! Dlatego też, należy systematycznie poddawać się badaniu gastroskopowemu, które pomaga określić tak zwany stopień dysplazji (czyli przemiany w nowotwór). Jeżeli nabłonek jest bez dysplazji – czyli nie wykazuje jej cech, zalecana jest dalsza kontrola co 5 lat. Jeżeli jednak dysplazja jest obecna, wykonuje się endoskopową resekcję (wycięcie) błony śluzowej lub jej niszczenie (np. za pomocą fal o częstotliwości radiowej – RFA).

Krzysztof Pawlak