Co robić, gdy maluch nie chce opuścić sypialni rodziców?

Do kiedy dziecko może spać z rodzicami?

Spanie razem z rodzicami to dla malucha przede wszystkim przyzwyczajenie, choć naturalnie zaspokaja tym również potrzebę bliskości. O ile jest to naturalne u niemowląt, to u przedszkolaków zdecydowaną przewagę ma najzwyklejsze przyzwyczajenie. Najlepiej naukę samodzielnego spania rozpocząć około pierwszego roku życia – to moment, kiedy dziecko uświadamia sobie, że jest indywidualnym bytem. Wszystko budzi jego ciekawość, jest chętne do nauki i nowych doświadczeń. Spanie we własnym łóżku może więc być kolejną, fantastyczną przygodą. Pamiętajmy jednak, by ta rewolucja nie przebiegała równocześnie z innymi ważnymi wydarzeniami, typu zakończenia karmienia piersią czy pożegnaniem ze smoczkiem.

Jak nauczyć dziecko zasypiania we własnym łóżku?

Oczywiście, dziecko początkowo nie będzie zadowolone z faktu, że ma spać we własnym łóżku. Początkowo nie zostawiaj go samego dopóki nie zaśnie, stopniowo jednak skracaj czas przebywania przy zasypiającym maluchu. Zadbaj też o odpowiednie wyciszenie przed snem – zrezygnuj z dynamicznych zabaw na rzecz czytania czy  nucenia melodii. Jeśli dziecko w nocy nadal do Was przychodzi, konsekwentnie przenoście je do jego łóżeczka. Nie zamykaj drzwi, możesz także zostawić zapaloną lampkę o łagodnym świetle,  jeśli dziecko obawia się ciemności. Pamiętaj również, by dziecko wiedziało o tym, że w każdej chwili może do Was przyjść, jednak potem musi wrócić do swojego łóżka. Konsekwentne przestrzeganie tych zasad sprawi, że będziecie wypoczęci, a dziecko rano z radością przyjdzie do sypialni Was powitać.