Objawy, przyczyny i metody leczenia padaczki pourazowej, alkoholowej i dziecięcej

Padaczka – objawy

Najczęściej występującym rodzajem napadu padaczkowego jest napad uogólniony, inaczej duży. Przebiega on w dwóch fazach.

• Pierwsza z nich, nazywana toniczną, trwa zazwyczaj od 20 do 30 sekund. Podczas jej przebiegu następuje utrata świadomości, czemu bardzo często towarzyszy krzyk. Ciało wygina się do tyłu, gałki oczne zwracają się ku górze, dochodzi również do szczękościsku. To niebezpieczna faza, ponieważ podczas jej trwania chory przestaje na chwilę oddychać, wskutek czego ciało staje się niedotlenione, a skóra nabiera sinej barwy.
• Druga faza nazywana jest kloniczną. To właśnie wtedy najczęściej mamy do czynienia z drgawkami trwającymi około trzech minut. U chorego powraca oddech, równocześnie pojawia się pienista wydzielina z ust. Często podczas trwania tej fazy następuje mimowolne oddanie moczu lub stolca. Po zakończeniu napadu chory bardzo często zapada od razu w sen trwający nawet kilka godzin. Zdarza się jednak, że zamiast tego chory zaczyna zachowywać się agresywnie.

Innym  rodzajem napadów padaczki są napady częściowe – drgawki dotyczą wtedy tylko określonych grup mięśni. Czasem może być to jedna kończyna lub nawet kącik ust. Co ważne, w przypadku napadów częściowych nie zawsze występują drgawki – równie dobrze może być to uczucie drętwienia lub mrowienia, czasami można spotkać się z takimi objawami, jak nagłe błyski przed oczami czy niemożność wyartykułowania w prawidłowy sposób określonego dźwięku. W niektórych sytuacjach chory mimowolnie zaczyna mlaskać lub cmokać. Napady częściowe to znak, że mamy do czynienia z rodzajem epilepsji, takiej jak padaczka skroniowa. Objawy nie są tak oczywiste, jak w przypadku napadów uogólnionych.

Padaczka dziecięca - objawy 

Osobnym wątkiem jest temat objawów epilepsji u dzieci, szczególnie że niektóre rodzaje padaczek pojawiają się wyłącznie u osób bardzo młodych, a później zanikają. Najbardziej znanym rodzajem epilepsji tego typu jest zespół Lennoxa-Gaustata, objawiający się nagłą utratą napięcia mięśni lub skurczem pewnych grup mięśni. To dość ciężki rodzaj padaczki, w dodatku lekoodpornej.

Warto wspomnieć jeszcze o odmianie epilepsji, jaką jest padaczka niemowlęca. Objawy są podobne jak w przypadku zwykłej padaczki (utrata świadomości). Pojawia się jednak dodatkowy objaw – dziecko zgina się w pół, przyciągając nóżki w stronę brzucha.

Padaczka alkoholowa - objawy

Epilepsja jest wywołana nieprawidłową bioelektryczną pracą mózgu. Warto pamiętać, że pojedynczy napad padaczkowy nie jest dowodem na to, że dana osoba cierpi na epilepsję. Tak poniekąd bywa u osób, które leczą się z choroby alkoholowej i są w danym momencie abstynentami. Napady padaczkowe w przypadku tych osób nie mają nic wspólnego z prawdziwą epilepsją, a są raczej wynikiem reakcji organizmu, nazywanej zespołem odstawienia.

Padaczka pourazowa – objawy

Do stwierdzenia padaczki pourazowej wystarczy jeden napad padaczkowy. Nie ma ograniczenia czasowego dotyczącego napadu padaczkowego po urazie. Jeśli napad wystąpi w przeciągu 7 dni od urazu, mówimy o napadzie wczesnym, zaś po 7 dniach – o późnym. Należy zresztą pamiętać, że padaczka pourazowa nie jest możliwa do stwierdzenia w momencie, w którym dana osoba już wcześniej cierpiała na napady padaczkowe. Epilepsja pourazowa to stan przewlekły. Co ważne, padaczka może pojawić się długo po urazie – nawet po kilku lub kilkunastu latach.

Jak leczyć padaczkę?

Padaczka jest najczęściej leczona w sposób farmakologiczny. Choremu przepisywane są leki przeciwpadaczkowe, np. kwas walproinowy, topiramat, lamotrygina, karbamazepina. Ważne jest jednak także pozafarmakologiczne leczenie. Chory powinien unikać sytuacji mogących spowodować napad. Chodzi głównie o wszelkiego rodzaju wizualizacje z licznymi błyskami i migającymi światłami. Niewskazane jest również nadmierne przemęczenie i spożywanie alkoholu (najlepiej całkowicie).