Przyczyny, rodzaje i leczenie tężyczki

Czym jest tężyczka utajona i jakie są jej przyczyny?

Tężyczka jest stanem chorobowym, w którym występuje wzmożona pobudliwość nerwowo-mięśniowa. Wapń jest bowiem niezbędnym pierwiastkiem w procesie prawidłowego skurczu mięśnia. Uwalniany z komórek pobudza neurotransmitery biorące udział w przekazywaniu impulsów między układem nerwowym a mięśniowym. W przypadkach, gdy poziom wapnia spada (poniżej 9mg/dl), może dojść do rozwoju tężyczki utajonej.

Do najczęstszych przyczyn jej występowania należą:

• niska podaż wapnia w diecie,
• niedobór witaminy D,
• zaburzenia wchłaniania wapnia.

Do hipokalcemii może dojść również w wyniku powikłań po zabiegu resekcji tarczycy, gdy lekarz przypadkowo usunie przytarczyce. Produkują one bowiem parathormon, którego brak prowadzi do ciężkiego niedoboru wapnia. Tego rodzaju zaburzenia hormonalne częściej jednak prowadzą do rozwoju tężyczki jawnej.

Jakie są objawy tężyczki utajonej?

Tężyczka utajona występuje zazwyczaj, gdy poziom wapnia spada poniżej normy, ale jego niedobory nie są jeszcze bardzo ciężkie. Dochodzi wtedy do stopniowego narastania siły objawów, do których należą:

• drętwienia kończyn górnych i dolnych,
• kurcze łydek,
• uczucie ciągłego zmęczenia,
• bezsenność,
• osłabienie.

W przypadku narastania hipokalcemii dodatkowo mogą występować samoistne skurcze mięśniowe. Wtedy jednak mówimy już o tężyczce jawnej.

Jak wygląda leczenie tężyczki utajonej?

W przypadku zdiagnozowania tężyczki pierwszym etapem postępowania jest określenie jej przyczyny. To właśnie leczenie choroby podstawowej doprowadza do normalizacji poziomu wapnia we krwi. Dodatkowo, jeżeli niedobory wapnia nie są bardzo duże, podaje się preparaty wapniowe w formie doustnej. Jednak w przypadku bardzo dużych niedoborów i występowania tężyczki jawnej pacjent polega obowiązkowej hospitalizacji, w trakcie której niedobory elektrolitów wyrównuje się, podając wapń drogą dożylną.  

lek. Krzysztof Pawlak