Jak rozmawiać z dziećmi?

Pozytywne nastawienie, szacunek dla siebie oraz innych osób, a także wiara we własne możliwości sprawią, że dziecko będzie potrafiło zawalczyć o swoje szczęście, nie krzywdząc przy tym nikogo. Budowanie pozytywnej samooceny dziecka należy rozpocząć od najmłodszych lat. Czasami rodzice, często nieświadomie, wpływają negatywnie na poczucie wartości dziecka – oceniają je, porównując do innych dzieci lub zagłuszają jego dziecięcą ciekawość, mówiąc, że i tak nic nie zrozumie. Mądry rodzic powinien wiedzieć, jak rozmawiać z dziećmi, a także jak motywować dzieci do dobrego zachowania. Oto 10 pozytywnych zdań, które powinno usłyszeć każde dziecko.

1. Cieszę się, że jesteś moim dzieckiem, kocham cię!

Budując wysoką samoocenę dziecka, rodzic powinien podkreślać jego wyjątkowość, a także okazywać bezgraniczną miłość. Warto zaznaczać, że akceptuje się dziecko takim, jakie jest, że każdy ma jakieś niedoskonałości, cechy, które różnią ludzi od siebie, jednak nie są one powodem do tego, aby dyskryminować kogoś jako człowieka. Należy również zachęcać dziecko do okazywania uczuć, używania słów takich jak „kocham cię”, „tęskniłam za tobą”. Dzięki temu dziecko będzie potrafiło nazywać swoje uczucia, a także nauczy się rozpoznawać i wyrażać własne emocje.

Czytaj więcej w temacie: Budowanie poczucia własnej wartości dziecka

2. Widzę, że bardzo się starasz, nie poddawaj się, na pewno się uda!

Dzieci często zrażają się, gdy coś im się nie udaje. Warto nauczyć malucha wytrwałości w dążeniu do osiągnięcia celu. Należy podkreślać wszelkie starania i dopingować je. Dziecko powinno wiedzieć, że nie zawsze wszystko będzie dla niego dostępne na wyciągnięcie ręki, czasem będzie musiało się natrudzić, aby do czegoś dojść.

3. Dziękuję, że mi pomagasz, praca zespołowa to jest to!

Od najmłodszych lat warto uczyć dziecko współpracy i okazywania pomocy innym. Maluch powinien być angażowany w proste obowiązki domowe, a także sprzątanie swoich zabawek. Po zakończeniu pracy warto go pochwalić i podkreślić zalety pracy zespołowej.

4. To może być trudne, ale wierzę, że doskonale sobie poradzisz!

Dziecko powinno wiedzieć, że niektóre zadania, z którymi przyjdzie mu się zmierzyć, mogą być trudne do zrealizowania. Jeśli jednak jego samoocena będzie wysoka, nie będzie bało się podjąć ryzyka i z pewnością spróbuje. Rodzice powinni zapewniać swoje dziecko, że wierzą w jego możliwości i trzymają za nie kciuki. 

Czytaj więcej w temacie: Jak pracować z wyjątkowo uzdolnionym dzieckiem?

5. Szanuję twój wybór, pamiętaj, że zawsze możesz na mnie liczyć.

Gdy dziecko dorasta i zaczyna podejmować samodzielnie decyzje, jest to bardzo trudny czas dla jego rodziców, którym ciężko jest zrozumieć, że od tej pory już nie tylko oni mają decydujący głos. Warto wówczas utwierdzać młodego człowieka w tym, że jako rodzice szanujemy jego wybór i zawsze pozostajemy do jego dyspozycji, jeśli chciałby coś z nami przedyskutować lub poradzić się.

6. Bardzo się starałeś, nie martw się, jestem pewny, że następnym razem będzie jeszcze lepiej.

Warto również przygotować dziecko na ewentualne porażki, które z pewnością zdarzą się w jego życiu. Jeśli coś, na co dziecko ciężko pracowało, nie uda się, należy podkreślić, że jego wysiłek nie poszedł na marne, że jeśli nadal będzie ciężko pracować, to z pewnością kiedyś osiągnie swój cel.

7. Jestem bardzo ciekawy, co ty o tym myślisz.

Podejmując ważne decyzje dotyczące całej rodziny, warto wysłuchać opinii dziecka. Zapytajmy je o zdanie, uczmy dyskusji i argumentowania.

Czytaj więcej w temacie: Partnerstwo dzieci i rodziców

8. Nie musisz być dobry we wszystkim, ważne, żebyś robił to, co daje ci satysfakcję.

Często rodzice nie wiedzą, jak zachęcić dziecko do nauki w przypadku, gdy konkretny przedmiot nie jest jego mocną stroną. Warto wówczas uświadomić pociechę, że nie musi być dobra we wszystkim, ale jeśli poświęci więcej czasu na rozwiązywanie trudnych zadań, być może zdobędzie lepszą ocenę. Zaoferujmy swoją pomoc w odrabianiu lekcji.

Czytaj więcej w temacie: Jak zmotywować dziecko do nauki

9. Słucham cię, opowiedz mi o tym.

Małe dzieci bardzo chętnie dzielą się z rodzicami opowieściami z całego dnia. Nie można ich ignorować, należy wysłuchać, co dziecko ma do powiedzenia, a także zadawać pytania, które utwierdzą je w tym, że zostało dobrze zrozumiane. Jeśli komunikacja zostanie wcześnie zaniedbana, nastolatek nie będzie potrafił, a także nie będzie chciał rozmawiać z rodzicami.

10. Co sądzisz o swoim zachowaniu? Czy wiesz, za co przepraszasz?

Jeśli dziecko coś przeskrobie, powinno wiedzieć, że należy przeprosić za swoje zachowanie. Jednak tylko wtedy wyciągnie z tego wnioski, jeśli będzie wiedziało, za co przeprasza. Samo słowo „przepraszam” nie świadczy o tym, że dziecko wie, co zrobiło źle. Należy wytłumaczyć dziecku, że swoim zachowaniem sprawiło komuś przykrość i zachęcić do zastanowienia się, jakby samo się czuło, gdyby ktoś je tak potraktował.

Czytaj więcej w temacie: Uczmy dobrych manier on najmłodszych lat

Beata Kubiś